BEYİMİZ
(Taşlama)

(11’li hece ölçüsüyle)

Sabah olmaz, görünmez, işe gelmez,
Ne iş bilir, ne gönül, ne de gülmez.
Bir saatlik izni çok görür vermez,
Kul terlerken keyfindedir Beyimiz.

Sorar mısın hal hatır, eder misin?
Bir çayın var mı, yudumla der misin?
Yorulmuşsun desen, nerden bilirsin?
Gören sanır, çok severmiş Beyimiz.

Sözde dürüst, dille doğru, hâl yalan,
Küçüğe sert, büyüğe olur ulan.
Adalet mi, ondan uzak bir talan,
Haklının yüzüne bakmaz Beyimiz.

İş düşerse, hemen arar, aratır,
Sen ararsan, sessiz olur, duymazdır.
Kıymet bilmez, gönül kırar, kanatır,
Bir tebessüm etmez, asık Beyimiz.

Sabah akşam fark etmez, söz bir değil,
Dün ne dedin, bugün başka, bir değil.
Kula kul olmuşki, gözü bir değil,
Ne yüzde nur var, ne vicdan Beyimiz.

Sevmesini bilmez, sevilmez zatı,
Kin nefretle dolmuş, yüreği katı.
Gölgesi uzun da, varlığı hüzün,
Yürekleri soldurandır Beyimiz.

Makamına güvenip de coşarsın,
Fani dünya, az biraz da şaşarsın.
Bir gün gelir, o koltuktan düşersin,
Unutulmuş bir isimsin sen Beyim.

Mahrumî’yim, dilde hakla taşladım,
Zulme karşı sözle kılıç kuşandım.
Kahrın bize, sabrın sana, yaşadım,
Yanar yürek, yanmıyorsan Beyimiz.