Gündelik Telaş

Her sabah başlar serüven, uyanır yorgun gözler,
Bembeyaz bir şafakta, kaygılar sarar izler.
Kalkar çocuklar telaşla, okul çantasını dizer,
Dersler, sınavlar bekler, umutlar yine gizler.

Bir yanda babalar hazırlanır, yol alır servise,
Analar bir öpücük kondurur, yürekte sevgisine.
Gözler uykulu, adımlar hantal, yol alır herkes işine,
Kimi dolmuşa atlar güç bela, kimi servisin köşesine.

Trafik kilit vurur sabah, çile yumağına dönmüş,
Yorgun bakışlar, uykusuz başlar, hayaller yine sönmüş.
Otobüs dolmuş, dolu dolu, yürekler dertle örülmüş,
Bir umut ki haftasonu gelsin, dinleneceğim diye bürünmüş.

Okulda sınıf kokar terle, defter sayfaları solgun,
Çocuklar sınav kaygısında, bir hayal kırıklığı yorgun.
İşyerinde patron bağırır, “Hadi! Vakit nakit, çabuk!”
Bir hayal daha yiter orda, suskun bir ömür unutulmuş.

Akşam olur, yine yollara düşer yorgun adımlar,
Trafik susmaz, kornalar bir ömür kısaltır yıllar.
Gözler camdan dışarı bakar, umut arar yıldızlar,
Eve vardığında yorgunluk, ağır ağır sarar kollar.

Bir sofra kurulur, umutla dolu, ailece bir arada,
Bir sohbet eder herkes kısa, sonra döner odasına.
Hafta sonu düş olur, planlar yapılır, gönül coşar,
Ama o da gelir geçer, bir çarşaf gibi baştan başa.

Ev hanımlarının bitmeyen yükü: çamaşır, temizlik, yemek,
Bir de mutfak yangını, ütü telaşı, yine eksik emek.
Gençler arkadaş derdinde, harçlık ister her heves,
Babalar der ki “Bu hafta sonu, halı saha veya balık avı neş’e…”

Duyarlı eşler planlar yapar: “Çocukları alalım gezmeye,”
Ama pazar kalabalığı, markette döner her şey meseleye.
Bir torba umut, iki kilo sabır, dört paket dert yığılır,
Gündelik hayat işte bu: Yüreklere yorgunlukla çakılır.

Gözler kapanır bir yastıkta, sabah yeniden başlar düş,
Aynı telaş, aynı yorgunluk, aynı karanlık, aynı kuş.
Bir ömür böyle akar gider, gündelik sıradanın peşinde,
Ve bir dua yükselir sessizce: “Rabbim sabır ver, güç ver içimde…”