Ben Sadece Sevdim, O Kadar

Ben ihanet etmedim.
Ama
En derin yerinden hançerlenmiş bir adamın
Nasıl sessizce yaşadığını
Kimse bilmedi.

Ben
Sadece sevdim.
O kadar.
Ne bir hesapla yaklaştım
Ne de bir gün bana döner mi diye düşündüm.
Kendimden verdim,
Kendimden eksildim,
Ama onda tamamlandığımı sandım…
Meğer yokmuşum,
Ben yokken beni harcamışlar.

Geceleri sigara dumanına karışan sessizliğimle,
Gündüzleri göğsümde taşıdığım koca boşlukla
Yaşadım seni.
Hiçbir şey demedim.
Kimseye anlatmadım.
Ama içimde
Her gün biraz daha
Öldüm.

Ben bir kadını
Adam gibi sevdim.
Ama o,
Kadınlığını, başka ellerde buldu.
Ben ise,
Babalığımı omuzlarımda,
Adamlığımı sustuğum yerlerde sakladım.

Bazı sabahlar
Kendime bile uyanmak istemedim.
Aynaya baktığımda
Artık gözlerimi tanıyamadım.
Beni o hâle getiren,
Sevda değilmiş…
Meğer beklemekmiş,
Bir daha asla dönmeyecek birini.

Yoruldum...
Yemin ederim, sevdiğim kadar yorulmadım hiçbir şeyden.
Hayata küsmedim,
Ama içimdeki çocuğu
Kimse artık güldüremez.
Kimse onunla oynayamaz.
Çünkü
Ben artık ne zaman gülsem
Ağlamayı bekliyorum hemen ardından.

Sitem değil bu…
Küsmek değil, öfke değil…
Bu
Susarak büyüyen
Ve bir gün sessizce intihar eden bir sevdanın ağıdı.

Ben hâlâ,
Ona iyi baksınlar diye dualar ediyorum.
Çünkü ben sevdim.
Ama o
Benim sevgime hiç dönüp bakmadı.

Ne bir iz bıraktı
Ne bir açıklama
Sadece yokluk bıraktı arkasında.
Ve ben…
İçinde her gün kaybolduğum o yoklukta
Adını hâlâ ezbere sayıklıyorum.

Çünkü ben,
İhaneti yaşadım,
Ama asla ihanet etmedim.
Ve hâlâ
Kendimi suçlayacak kadar temiz kaldım.

"Ben Sadece Sevdim, O Kadar."
Bir gün biri seni gerçekten severse
Bu şiiri sessizce okusun,
Ve anlasın:
Bazen ihanet eden değil,
İhaneti taşıyan daha çok acır.

Mehmet Bildir