Ağlamak istiyorum.
Umarsızca,
Bir kaldırım köşesinde ağlamak istiyorum.
Rüyalarımın kahramanı öldü,
Uykumun ücrasında ağlamak istiyorum.
Görünmez olan adam kaldı geriye,
Olmayan olasılıklar için, ağlamak istiyorum.
Bir ele mi muhtaç bu adam?
Yoksa elin varlığına mı?
Belki de gözlerine vuruldu?
Adamın yangınları için,
Söndürmek için gözyaşlarını,
Ağlamak istiyorum.
Artık biriken dağ patlayacak içimdeki,
Hiç ummadı insanoğlu, aşkı seveceğini.
Ben insan değil miyim ey arkadaş?
O dağın yanan eteklerinde, ağlamak istiyorum.
Kardan, kumdan kalan her şeyde sen varsın.
Belki de gördün içerideki Mecnun’u
Lakin ben görünmez olunca ansızın senin için,
Bir köşebaşında ağlamak istiyorum.
İnkar ediyorum hep kabuk bağlayan yaralarımı,
İlginçtir, kanatıyorum hepsini tırnaklarımla.
Belki de yaralar iyileşmez varsak da sonsuza.
Yaraları hediye edenin önünde, ağlamak istiyorum.
Özledim, yalan mı söyleyeyim?
Saçlarından yayılan koku için kendim olamıyorum.
Seni seven bir canavarım, canavarlar sevilmez mi?
O canavarın gündoğmayan ininde, ağlamak istiyorum.
Uykum gelse de uyumam, rüyalarıma geldin artık.
Hoş, sensizlik çok da iyi gelmedi bana.
Şiir yazmakta kaldı o hatıralar artık.
O kalemin bitmiş ucunda, ağlamak istiyorum.
Gözlerinin içindeki hayali görünce, kendim olamıyorum.
Hiç tanışmadık belki, ama sensiz yapamıyorum.
Hicranımda beliriyor artık hayaletler.
Müsaaden olursa gözlerinin önünde, ağlamak istiyorum.