Bir yol belirsin artık yürüdüğüm yerlerde,
Neyi nasıl anlatacağıma dair bir fikrim yok.
Hayalimin yükü sanki yüklenmiş bir küfede,
Yükü nasıl taşıyacağıma dair bir fikrim yok.

Korkuyorum çünkü, sanki lanetlenmişim gibi.
Hayırla şer arasındaki çizgiyi hep silik gördüm.
Bir de umut taşıyorum, sanki iyi olmuşum gibi.
Ben o çizginin üzerinde hep dengesiz yürüdüm.

Belirsizlik içinde savruluyorum, rotalar kayboldu.
Belki de dümende benden başkası da vardır.
Yine oldum senin için isyankar, hayatım mahvoldu.
Belki de kaderinde benden başkası vardır.

Sorun şurada ki: kabullenmeyeceğim.
Kimi neyi seversen sev benden ayrı olamaz!
Belki de senle olunca seni sevemeyeceğim.
Ne de olsa arzu özlemden ayrılamaz.

O kadar mı görünmezdim senin için?
Bir gün varlığımı fark etmen için bekledim.
Belki de bir sanrıydım senin için?
Nihayetinde sanrılardaki güzelliği sevmedim.

Senin yüzünden gece üçte horoz sesi duyuyorum.
Rüyamın alarmı sensizliğe farklı tepkiler verdi.
Sen kalbime kastettin, senin sesini her an duyuyorum.
Kalbim senin saldırına farklı tepkiler verdi.

Ayı Güneşle birleştirsem nasıl bir ışık oluşur?
Onlar kendi kaderine baksın, senin ışığını geçemezler.
Belki Yaradan bunun için bir çıkış yolu bulur.
Sen beni öldürünce, ışıktan kaderlerini seyrederler.

Aktım, buharlaştım, yeryüzüne geri yağdım.
Nehir asiyse ben hep senin için terse döndüm.
Bulutların katında görebilirim seni sandım.
O bulutlar zirveyse, zirveden yükseği gördüm.

Hissediyorum, bedenimde dolaşan bir harç var.
Harcın içinde yanmış birkaç parça göz ve saç.
Göremiyorum, hayalimde dolanan bir gölge var.
Gölgedekileri tanıdım, senden kaldı göz ve saç.

Ölürsem fırlatın beni dağlar ardına.
Bu kadar mesafe belki de böyle kapanır.
Ölmezsem kalbimi dökerim ardına.
Yârdan kalan yaralar belki böyle kapanır.