Sus artık, kötü olmaya başladım.
Başım dünyadan hallice, fıldır fıldır.
Sesin kısıklaştı, Dünya benim sandım.
Önüne düşen gözlerimi lütfen kaldır.

Kızdığın zaman beter oluyorsun.
Ne senle ne de sensiz bir dünya yok bana.
Sanki biraz, hayalime benziyorsun.
Fakat hayaldeki arafta yer bulunmaz bana.

Hiç sevemedim buraları, gidelim.
Nereye gitsem seni de taşıyorum nasılsa.
Ben yanmazdım önceleri, sevelim.
Yandıkça sevda parçalarını taşıyorum nasılsa.

Konuşman bir fayda etmiyor, yol uzun.
Görünmemen sinirlerimi çok bozuyor.
Susması bir fayda etmiyor, ateşle buzun.
Konuşmaları için ruhum donarak eriyor.

Kaç, benden ne kadar uzağa kaçabilirsen.
Belki inatçı ruhum seni orada da hapseder.
Koş, kurtuluşuna ne kadar hızlı koşabilirsen.
Belki kanayan yaralarım seni orada tutsak eder.

Güç bela seninle ayakta duruyorum.
Belki bir gün severiz birbirimizi.
Sanmam, senden uzakları biliyorum.
Belki de olursun ruhumun ikizi.

Asırlık çınarı hapsettin sen aklıma!
Kökleri öyle bir yerde ki, senden başkası bilmez.
O çınarın yaprakları feda oldu aşkıma.
İlerleyen külleri sen bilirsin, başkaları görmez.

Birbirimize bağlıyız, ansızın kopacak bir iple.
Sanki bilerek koparmıyoruz, değil mi?
Birbirimize aşığız, ansızın yanacak sevgiyle.
Sanki bilerek yanıyoruz, değil mi?

Senden başka kimsem yok, ondan sevimlisin.
Bir daha dünyaya gelsem seni görmezdim yani.
Görmedim belki de, ondan bu kadar etkilisin.
Bir daha dünyaya geldim, bağlandım ölüme ani.