"Umut dışta değil içtedir" demiş şair,
Oysa umut ne içte, ne de dıştadır bir yer.
Umut; sessizce bakılan,
Bir çift gözde saklıdır meğer.

Bir göz düşün, hüzünle dolu,
İçinde fırtına, dışında sükûnet solu.
Bazen bir tebessümle başlar,
Bir damla yaşla bozulur yolu.

Umut; bir annenin evladına bakışında,
Yaralı bir yüreğin barışında.
Sessiz dua gibi süzülürken kirpikten,
Gizlenir o derin bakışın arkasında.

Yalnızlıkta yakalanır gözden umuda,
Bir çocuğun hayaline tutunur, durmadan dudağa.
Bir resim, bir hatıra, bir eski bakış
Söylemeden anlatır içten duyguları da.

Umut; gidenin ardından dönüp bakmaktır,
Kapanan kapının ardında hâlâ durmaktır.
Göz, görmezse yürek de susar,
Bir umut ki görmeyle can bulmaktır.

Bazen bir yabancının içli bakışında,
Bazen sevdanın en kırılgan akışında.
Göz göze gelince başlar hikâye,
Umut oradadır, gözlerin bakışında.

Kör olur göz, göremezse sevgiyi,
Donar kalır umut, saramaz ki rüyayı.
Ama bir çift göz var ki hâlâ inatla,
Görür, sever, bekler her sabahı.

Umut; düşte değil, gerçekte gizlidir,
Gözle görülür, kalple sezilir.
Dış değil, iç değil… gözdedir umut,
Yeter ki bakmayı bilecek bir yürek vardır…

@NURAL BEKTAŞLI