Geceler biter sabah olmadan,
Kalbim yorulur nefes almadan,
Bir yangın düşer içim daralmadan,
Sen üzülme… gölgeme bile ağlama sevgilim.

Ay ışığı solsa yüzümdeki hüzünden,
Bir iz bıraksam ansızın sözünden,
Dönüp de bakma gidişimin gözünden,
Kaderime sus… sesime ağlama sevgilim.

Rüzgâr eser adımı fısıldamadan,
Yollar kapanır sana varmadan,
Ben düşerim sensiz kanat çırpmadan,
Toprak soğuyunca yâd edip ağlama sevgilim.

Gönlüme sevgin akıp dolmadan,
Dünya dönmez içimdeki fırtınadan,
Karanlık çöker umudum olmadan,
Benim için değil… kendin için ağlama sevgilim.

Bir gün ölürsem sabah doğmadan,
Sözlerim kalır sana varmadan,
Yüreğim susar son kez atmadan,
Çığlıkların karanlığı yırtmasın… ağlama sevgilim.

Gözlerim kapanır son hayalim senken,
Gülüşün bile yeterken, bir nefesken,
Adım kaybolsa gecenin gölgesiyken,
Ömrün solmasın benimle… ağlama sevgilim.

Belki rüyalar anlatır sana beni,
Belki rüzgâr savurur özlemi, sesi,
Duyarsan uzaklarda kaybolan nefesi,
Yalnızlığınla konuş… ama bana ağlama sevgilim.

Sabahlara isyan eder de yüreğin,
Küller içinden kalkar yine sevdiğin,
Ben düşsem bile yokluğun derin,
Sen güçlü dur… dik dur…
Yalnızlığına yenilip ağlama sevgilim.

@NURAL BEKTAŞLI