Mutlu an gelir…
Sanki sen gülünce dünya da gülümser.
Gözlerinin içinde saklanmış küçük bir ışık,
Kalbime “Yaklaş…” diye fısıldar sessizce...

O an, zamanın bile sana hayran kaldığını hissederim;
Bir dokunuşun baharı geri getirir.
Mutluluk, tenimde dolaşan bir rüzgâr olur,
Sonsuzluğa seninle varmak ister gibi.

Sonra hüzün gelir…
Ama yine de en çok sen var olursun o anlarda.
Ağrımın içinden geçen tek teselli,
Kalbimin seni anarak güç bulmasıdır.

Hüzün, sevginin gerçek tarafını öğretir bana;
Kırılınca daha çok sevmeyi,
Yaralanınca daha çok sarılmayı…
Ve ne olursa olsun senden vazgeçmemeyi.

Sonra bir boş an gelir…
Her şey susar, dünya uzaklaşır.
Ama senin adın içimde yankılanır;
Boşluk bile seni düşününce anlam kazanır.

Boş an, ruhu dinlendiren bir sessizlik gibidir;
Seni kaybetmekten korktuğum,
Seni bulduğumda kendimi bulduğum
Derin bir iç çekiştir aslında.

Hayat böyle öğretir bana ,
Gülüşünle ısınır, gözyaşınla çoğalırım.
Bir adımın, bir bakışın bile
Kalbimi yeniden şekillendirmeye yeter.

Mutlu an seni bana yazar…
Hüzün seni içimde saklar…
Boş an seni özletir…
Ve ben, üç anın da ortasında
Sana yeniden âşık olurum her defasında… ❤️✨

@NURAL BEKTAŞLI