Bir dil kırıldı içimde,
Harfler birbirine düştü.
Ne kalem tuttu elim,
Ne kelime döküldü dudaklardan.

Kelimeler saklandı,
Anlamlar yorgun düştü,
Ve her hece,
Bir çığlık olmadan boğuldu.

Harfler diz çöktü,
Bir alfabe sarsıldı,
Sessizlik
Bütün cümleleri sardı.

Dilin kırıldığı yerde
Bir kıyamet koptu;
Sessizlik
Bir ses gibi yükseldi.

Yarık zamanın içinde
Kelimeler kaçtı,
Harfin yıkımıyla
İçim sarsıldı.

Ve ben,
Kırık harflerin arasında
Kendi adımı unuttum,
Kendi sesimi kaybettim.

İnsan,
Bazen bir harfin kırılmasıyla
Yolunu yitirir,
Ve harfler kırılırken
Yeni bir anlam doğar.

Kırılan dilimde
Bir umut saklıydı;
Sessizliğin içinde
Yeni bir kelime doğacaktı.

Ve ben,
O kırık dilde
Yeni bir hayat aradım,
Harflerin enkazından
Bir şiir inşa ettim.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(11 TEMMUZ 2025)