Aşk, bazen bir bakışla başlar
Ne bir ses, ne bir kelime
Sadece kalbin içinde titreyen
Anlamını bilmediğin ama ezberlediğin bir his gibi.

İlk hece:
Bir sabah sessizliğinde doğar,
Gözlerin değmeden ellerine
Yüreğin çoktan çözmüştür sırrı
Sakince kabullenilen bir başlangıçtır bu,
Sorgusuz, sualsiz…

İkinci harf:
Bir yakınlıktır dokunulmadan.
Bir gülüş,
Bir susuşun içine gizlenmiş söz.
Hiç söylenmese de,
Kalp duyar…
Kalp bilir…

Üçüncü hece:
İçin ısınır birden ama
Aynı anda üşürsün,
Çünkü sevmenin içinde korku da vardır;
Kaybetme korkusu,
Henüz tam sahip olamamışken
Yitirme telaşı...

Son harf:
Bir vedadır belki,
Ya da vedasız bir yok oluş;
Ardında ne bir suç,
Ne bir açıklama bırakır.
Sadece anılar kalır;
Tozlanmış aynalar gibi
Sana seni hatırlatan…

Aşkın alfabesi tamamlandığında
Bir tek şey kalır geriye:
İçinde harf harf büyüttüğün bir kişi
Ve asla silemediğin o cümle:
“Bir daha aynı yerden sevilmeyeceğim.”

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(10 TEMMUZ 2025)