Bazen bir cümle
Ne bir harfle başlar,
Ne bir noktayla biter.
Sadece bir gözden süzülen
Sessiz bir “evet”tir belki
Ya da iç çekişte gizlenen
Bitmemiş bir "keşke"...

Aşkın dilinde yazılır bazı satırlar,
Görünmez mürekkeple,
Sadece yüreğiyle okuyanlara görünür.

Bir “seni seviyorum” mesela,
Kalpten kalbe yol alan bir bakıştır
Ve susarak kurulan cümleler vardır;
İçinde bin kelime saklıdır
Ama yalnız bir kişi anlayabilir.

Ben sana kelimelerle değil,
Kelimelerin sustuğu yerden yazdım.
Bir gülüşün, bir göz kırpışın,
Bir veda anında düşen gölgen
Hepsi ayrı bir cümleydi içimde.

Sen bilmedin belki ama
Her gün başka bir cümleyle sevdim seni.
Kimi gün umutla başladım;
“Belki gelir…”
Kimi gün hüzünle bitirdim:
“Yine gelmedi…”

Zamanla fark ettim:
Seninle yaşadıklarımın dili yoktu aslında,
Sadece hissettiklerimle büyüdü her hece
Bir kalp başka bir kalbe,
Ancak bu kadar eksiksiz susabilirdi.

Şimdi...
Cümlelerime dokunsan kırılırsın,
Çünkü her harf seni taşır,
Ve her nokta, bir damla gözyaşıdır.

Aşkın dilinde yazılmış bu satırları
Kimse silemez,
Çünkü yazan kalem değil,
Benim yüreğimdi.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(10 TEMMUZ 2025)