1
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
267
Okunma
Şimdi ben bir güz şarkısı söyleyeceğim sağır çocuklara.
Ellerime kınalar yakacağım en koyusundan.
Unutmaya çalışacağım, unutmaya, umutlanmaya.
Yüzüm soluk bir tablo gibi asılı kalacak duvarlarda.
Sana söylemem gerekenleri, göğsümün ortasında saklayıp öleceğim sonra.
Perde arkasından gençliğimi izleyeceğim;
bıyıklarımın ilk terlediği zamanı,
ilk aşık olduğum zamanı,
seni ilk gördüğüm zamanı.
Dünya, senin olduğun yer kadar küçülecek sonra.
Ellerin göğe değecek belki, bakmayı hatırladığında.
Ben, göğün küçük bulutları üstünde, seni selamlayarak geçeceğim şehrinin üzerinden.
Umut getireceğim öldüğüm yerlerden.
Göğe ekeceğim bahar çiçeklerini.
Sesini alıp solgun dallara fısıldayacağım.
Ölüme inat yeşereceğiz, her karanlığa aydınlık veren güneş gibi.
Ve sen göğe baktığında, hayat yeniden başlayacak.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz