0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
120
Okunma
İçli bir keder taşıyorum içimde.
Ve büyüyorsun durmadan, durmadan, durmadan, durmadan.
Boynu bükük gelincikler birikiyor hücrelerimde.
Zarif, ince, kırılgan.
Dokunsalar kırılacak yaprakları, dokunsalar bir ölümden fazlası olacak.
Gecenin teninde yürürken, ayaklarımda bir geçmişin yankısı,
Kırık dökük bir ninni gibi sürünüyor zaman.
Susuyorum… çünkü her cümle biraz daha eksiltiyor seni benden.
Bir kelimenin ucunda kanıyor içimde sakladığım o kız çocuğu.
İçimde bir mezarlık kuruldu,
Mevsimsiz gömülen anılarla dolu.
Ve her biri senin sesinle konuşuyor geceleri.
Uyuyamıyorum. Uyursam, unutacak gibiyim.
Bir aynaya dönmüş içim,
Baktıkça çoğalan acılarla.
Ve sen…
Hâlâ en kırılgan yerimde büyüyorsun.
5.0
100% (2)
