Bir sır bıraktım güneşe, aydan habersiz,
Sığındım gölgesine, vakitsiz ve sessiz.
Bir bakışın yetti, içimi kanatmaya...
Dost musun, düşman mı? Anlamadım ki...

Sustu yollar önümde, kesildi nefes,
Sürgündü kalbim; ne umut, ne heves...
Bir söz dokundu duygudan yüreğe,
Söz müsün, kurşun mu? Anlamadım ki...

Yandım, söndüm, kül oldum derinlerde,
Sessiz çığlıklarım yankılandı göklerde.
Bir çıkış aradım, kayboldum karanlıkta.
Kimim ben?
Ay mı, güneş mi? Anlamadım ki...

Beni benden alan o eski rüzgâr,
Bir yanım bahardı, bir yanım hep kar.
İçimde büyüyen o derin sessizlik,
Tipi mi, tufan mı? Anlamadım ki...

Geceden devşirdim sustuğum sesi,
Bir yanım beklerken, bir yanım serseri.
Bir adımda çöktü kurduğum yuva,
Hayal mi, gerçek mi? Anlamadım ki...

Yandım, söndüm, kül oldum derinlerde,
Sessiz çığlıklarım yankılandı göklerde.
Bir çıkış aradım, kayboldum karanlıkta.
Kimim ben?
Ay mı, güneş mi? Anlamadım ki...

Bir aynada tanımadım kendimi,
Çizgiler anlatmaz olmuş derdimi.
Bir bakışınla kalbim yine titredi,
Merhem misin, zehir mi? Anlamadım ki...

Kelimeler boğazımda düğüm düğüm,
Her hece içimde biriken hüzün.
Bir dua sandım, yakardı sana dilim...
Söz müsün, beddua mı? Anlamadım ki...

Yandım, söndüm, kül oldum derinlerde,
Sessiz çığlıklarım yankılandı göklerde.
Bir çıkış aradım, kayboldum karanlıkta.
Kimim ben?
Ay mı, güneş mi? Anlamadım ki...

Adını içimde bin kere andım,
Her defasında biraz daha yandım.
Gelmedin yar, gelsen de aynı kalırdı...
Yâr mısın, ceza mı? Anlamadım ki...

Sonunda yoruldum, sustum zamana,
Bir bozuk saatle baktım yarına.
Ne başı var bu hikâyenin, ne sonu...
Başlangıcım mısın, sonum mu? Anlamadım ki...

Yandım, söndüm, kül oldum derinlerde,
Sessiz çığlıklarım yankılandı göklerde.
Bir çıkış aradım, kayboldum karanlıkta.
Kimim ben?
Ay mı, güneş mi? Anlamadım ki...

Bir sabah, aynalardan silinmiş sûretimle,
Kırık kalbimle, susmuş iyi niyetimle,
Belki de tüm cevaplar gizli içimde...
Ben miyim, hayalim mi? Anlamadım ki...