Gelip geçer… Ne dağ baki, ne yel sabit,
Zaman, bir sarhoş gibi yalpalanır sahilde.
Bir bakarsın, çocukluk düşer dizine;
Bir bakarsın, annesiz kalır geceler.

Kimi söz yaradır, kimi suskunluk,
Kimi göz elveda derken titrer.
Bir insan ömrü, yırtılmış mektuplar gibi:
Okunmaz, ama atılmaz; gelip geçer.

Gün olur, sevda uğrar kapına,
Saçlarında rüzgârla gelen hazan.
Bir bakarsın, ellerin tanımadığın bir ele alışmış,
Bir bakarsın, kalbin kendine bile yabancılaşmış.

Gelip geçer… Nehir gibi şehirler,
Adın kalmaz hiçbir sokakta.
Bir ses kalır, belki bir anı, bir bakış...
Suda yitip giden yıldızlar kadar sessiz.

Uğruna ölünen düşler bile,
Gömülür kendi küllerine.
Ve hayat, kör bir saat gibi işler;
Her vuruşunda biraz daha eksilirken.

Gelip geçer… O sevda, o dostluk, o kin,
Hepsi birer yolcu, hepsi birer misafir.
Sen sanırsın kalacaklar, tutunursun,
Oysa hayat, en çok vazgeçebilenin.