Kuru otlar üzerine yazılar yazacaktık.
Sen, alnında kıvranan terini silecektin elinin tersiyle,
Ben, buğday başağı arayacaktım kurumuş toprağın teninde.

Sonra yorulacaktık.
Yoracaktı mavi gök, çatlamış toprak, sararmış otlar.
Ağaçların geniş kolları açılacaktı.
Gölgeleri, uzaktan bize el sallayıp
Kanatları altına alarak canımızı kurtaracaktı.

Toprak, ayaklarımızı dövecek,
Karıncalar çıkınımıza üşüşecekti.
Bir radyodan gelir gibi, çok uzaktan
Bir ağıt çalınacaktı kulaklarımıza:
Seyit Ağa ölmüş…
Seyit Ağa ölmüş, oy havar!

Yükselecekti figan dolu yankılar.
Ayaklarımızı sıyırıp topraktan,
Topuklarımızla, ağrıyan belimizi döve döve yetecektik.
Biz yetene çe, yitecekti Seyit Ağa!

Susacaktık birkaç zaman.
Sonra susmuş bir sürü zaman biriktirecektik.
Tüm o suskun zamanları
Boş defterlere benzetecektim.
Sen gülecektin, ağlayacaktın.
Gidecektin, gelecektin.
Zaman, hiç durmadan geçecekti.

Gözümü açtığımda,
Ağacın dallarının göğün mavisini kucakladığını görecektim.
Başımın altındaki bir topaç kuru toprağın serinliği,
Saçlarımın altından derime işleyecekti.

Yeşil aromasıyla bir kenger kokusu yükselecekti topraktan.
Gözlerimi koparıp dallardan, gökyüzünden,
Sararmış otlara çevirecektim yattığım yerden doğrularak.

Kulaklarım çınlayacak,
Elimin tersini alnıma dayayacaktım.
Anılarımda bir yerlerden sesler yükselecekti:
Oy havar!
Sahipsiz havarlar diyarına dönecekti başım.
Sahipsiz çığlıklar birikecekti kulaklarımda.

Lastik ayakkabılarımdan sıyrılıp,
Yalın ayak, toprağa bırakacaktım ağırlığımı.
Bir zamanlar yürüdüğün çatlamış toprağa tenimi değdirecek,
Ağustos güneşinin altında terleyecektim.

Sana değilmiş oy havarlar!
Sana değilmiş gibi içimi yakan ağıtlar…

Kuru otlar üzerine yazılar yazacaktık.
Sen, alnında kıvranan terini silecektin elinin tersiyle,
Ben, buğday başağı arayacaktım kurumuş toprağın teninde.

Sonra yorulacaktık.
Yoracaktı bizi mavi gök, çatlamış toprak, sararmış otlar.
Ağaçların geniş kolları açılacaktı.
Gölgeleri, uzaktan bize el sallayıp
Kanatları altına alarak canımızı kurtaracaktı.


(Çe: Maraş bölgesinde “kadar” anlamında kullanılan şivesel bir ifadedir.)