Ağır ağır bırakıp avuçlarının içerisinden
Bir seher yalnızlığının ertesinden
Al beni dağlara vur da öleyim
Sevdanın maveraya açılan perdesinden
Umudumu sararan yapraklarla savur da öleyim




Şehirleri yık şiirleri yak istersen
Küllenen hayallerin kayıp gölge gibi arasından
Hüzünlü bakışlarıma dar ağaçları kur da öleyim
Yüreğimin her dem tuzlanan yarasından
Al beni sahralarda kavur da öleyim



Yıldızlarımı bir bir düşür gökyüzünden
Ay doğmasın benim için, gün doğmasın bir daha
Hadi ruhunda ki çarmıhlara ger de öleyim
Daha binlerce yıl varken sabaha
Yaşadığım iklimleri kışa çevir de öleyim



Kızılca kıyametler kopsa da içerimde
Yerle bir edip yüreğimde kurduğum kentleri
Bir sela vakti rüyalarıma gir de öleyim
Gitmeyesin diye gözlerime kurduğum bentleri
Hadi yık hadi art arda devir de öleyim


Muhammed Mehmet GÜL