Ben çok yorgunum arkadaşlar!
Hepinizden çok daha fazla!

Uslanmaz bir iyimserim ben!

Uslanmaz bir melankolik-romantik
Hayvan koruyucusu-doğa sevicisi,
İnsanlık terbiyecisi
Adalet temsilcisi.

Hak bekçisiyim ben, Hak
Ama zındık bilinen yene de ahir zamanda

Gönüllü köleyim ben, köle!
Sorumluluktan kaçanların muadili
Alınmaz yüklerin gemisi

Çıkrıklarım dolansa da birbirine
Yine de görev bilirim çalışmayı
Disiplini kendime!

Paspasım ben paspas, sevdiklerime...

Duygu işçisi
Kalp tamircisi

İnsanım ben insan
Sistemin bilinci
Kainatın var oluş sebebi..

...
Yaşım yaşımdan daha büyük sanki
Aklım başımdan daha fazla...
Zorluyor bazen, sığamıyor çapına...

Emin olun, lanet gibi bir şey bu, hele de bu çağda Kadın’a!

...
Sahte, çıkarlara dayalı birliktelikler...
Sırf kendinden kaçmak, zaman geçirmek için bir araya gelinen, tüketim çağına uyarlanmış;
’kullan at’, ’aç bitir’ tipi ilişkiler.

Yakıcı aşklar
İyi gelmeyen seviler
Yıkıcı seviciler!

Birbirini kaybetmekten korkmayan,
Saygı nedir bilmeyen çiftler,
İki yüzlü, aldatmacası bol evlilikler...

Bir zamanlar Han iken Hanlar Hanı’na
Şimdi Hancı oldum Bezirganlara...

İçi boşaltılmış İzm’ler
Bağını yitirmiş aileler
Unutulmuş değerler

Kimliği/kişiliği yok sayılan bireyler...
Layık görülmeyen, çalınmış öz değerler...

Yolunu, amacını yitirmiş sanat, sanatçılar!
Değerli/ değersiz resimler, tablolar

Dışlanmış şairler.
Lanetlenmiş yazarlar

Okunmaya cesaret edilememiş gazeteler, yakılmış kitaplar...

’Sağ’gösterip sırtından vuranlar
’Sol’ gösterip yoldan çıkanlar

Hep ahlaktan dem vurup
Ahlaktan yoksun
Sözde muhafazakarlar...

İçeri tıkılan Aydınlar
Dışarda dolaşan Donkişotlar...

Konuşulamayan doğrular
Umursanmayan gerçekler

Devrik aslan Krallar
Dokuzuncu köye muhtar olmuş çakallar

Ahlaksız siyasetler...
Terbiyesiz siyasetçiler

Kanlı arenalar!...

Sırf boy gösterisi olsun diye
Birbirine düşürülmüş boğalar!
Milletin gözü önünde döğüştürülen horozlar...

Kurt postuna aklan
Masum kanlar...

İki ayağı üzerinde duramayan maymuncuklar
Hala dört ayakla gezinen insancıklar...

Artık yaşatmayı değil de
Öldürmeyi emreden sözde dinler
Özde yitimler...

Öfkeler...
İhanetler...
Kinler...

Ötekileştirmeler...

Global açlık
Olmayan fakirlik
Doyurulamayan, aç gözlülükler yüzünden.
Çıkan sayısız savaşalar...

Yerinde durmayan skorlar
Kıçı başı oynayan dolarlar
Pula dönüşmüş mangırlar

Birinin cebinden, sürekli diğerine kayan paralar...
Beleşçiler, yancılar...

Düşmanım ben ezelden beri düşman!

"Demirin tuncuna
İnsanın piçine"
Kömürün beleşine...

Kabul etmedim hiçbir zaman
"At kıçında sinek gibi" yaşamayı
Kimsenin kılı-tüyü olmayı

Bedeli ödenmiş ama
Karşılığı alınamayan emekler
Esas sahibine hiç ulaşamamış hak edişler...

Sebil edilmiş topraklar!

Vatandaşa çevrilmiş mülteci barbarlar
Mülteci yerine konmuş, öz vatandaşlar
Kahramanlar...

Unutulmuş savaşlar
Kanı bir anda kurumuş,
Ay’ı, Yıldız’ı kopartılmış bayraklar
Sıfatı düşürülmüş Vatanlar...

Benimde bir Ortadoğu projem vardı elbet
Ancak içinde iyilik bitse...
İnsanlık yetişse...

Kimse gözünü, kimsenin vatanına dikmese...

Anayasının değiştirilemez-değiştirilmesi teklif edilemez meddelerinin tamamıyım ben!
Fakat onlar gibi satılacağım ben de neredeyse,
Bir avuç omurgasız hergeleye...

Bir Tren koltuğunda üç kaburga kırığıyla cepheye giden askerler gibiyim bu aralar!

Canıma batarken kırıklarım
Sesimi yutarken ağrılarım

Yazılı yönettiğim belleğim
Suslu-suçlu metinlerim
Sanrılarım, ümitlerim

İnandırmaya yetmiyor beni ne yazık ki
O’nun gibi verdiğim mücadelelere...

Tüm cepheleri tutulmuş komutanlar gibiyim her gece...
...
Esir düşmemeye çalışırken bir yandan
Yenilmek istiyorum asilce, tek bir mermiye...

Hangi ideolojiye inansam, içinde insan yok
Kime tutunmaya çalışsam, içinde vicdan yok...

Aşkın, duyguların da içi boşaltılmış son zamanlar!
Bir futbol maçı bileti kadar bile değeri yok artık varlığımızın.

Sürü başında yoklama alacaklar neredeyse...
Bir koyun
İki koyun...

Hep Tanrı’ya inandım ama
Mutlak adaletini de, sorgular oldum bu aralar!

Sizin o şaşaalı, Narsist Tanrılarınız nerede!

"Bu hamur daha çok su götürür" arkadaşlar

Ben bu çağın frekansına giremiyorum artık, kalamayacağım sizlerle...
Ama siz bakmayın bana yine de, devam edin kaldığınız yerden lütfen...
Gücü yeten yetene!

Özlem SABA