Tıkırtıları hayatın,
“Duy beni" diyen çağrısı
Dürtmeye yeter mi yorgun bir ruhu?!
Karşı komşunun penceresi gibi
Gülümsetir mi bir evi?


“Gün başlıyor” diyen kepenklerin sesi,
“Simitçi” diye bağıran çocuğun
Yetmeyen nefesi
Olması beklenen o adamın
sesi yapmaya incecik sesini
Yetmez mi uyandırmaya
O uykucu, miskin kediyi içinde?..
En azından ona bol gelen
O büyük adam elbisesini
Üzerine zorla geçirenlerin
uyandırdığı öfke..?


…Ve sonra
Karşı komşu o kadının tıkırtıları
Mutfakta mis kokular saçarak
Bir şeyler hazırlarken;
Yetmez mi günü başlatmaya
…Ve ayna olmaya yeni başlayan bir güne?..


Kokularla, seslerle yarattığı o büyüyle
Çok hoş gösteren bir ışık düşürmesi güne;
“Sofra hazır” diye seslenişi sonra,
O seslenişte “günaydın” demesi
Komşularına,
Açması yeni güne pencerelerini…
Uyandırmaya yetmez mi
O miskin kediyi içinde?..