Çok fazla mı durdun orda?!
Çok yalnız kalıp kıpırtısız,
Donup kaldın,
Bir çerçeveye mi koydun kendini?
Bir resim gibi seyrettin sonra..?


Sadece kendin olsa yine iyi,
Onunla birlikte her şeyi de
Derleyip toparlayıp
Tıkıştırdın oraya,
Nefessiz bıraktın üstüne cam takıp bir de…
Sözde anlamlarını iade edecek,
Kaybolmuşluklarından kurtaracaktın onları…


Dalından koparacaktın çiçekleri,
O resme tıkışmaya zorlayarak…
‘Anlam’ diyecektin bir de,
Eti tırnaktan ayırıp…


Durup kaldın orda boş yere,
Seyretttin uzun uzun hayatı uzaktan;
Kalanını da tükettin anlamın…


Bir adım atacaktın oysa sadece,
Boşluk gördüğün yerlerde
Bir şeyler görenlerin olduğu
Bambaşka diyarlara gidecektin.
Durup bakacaktın uzun uzun
Onların gözünden bakabilmek için…


Onların türkülerini söyleyecektin biraz da…
Sızım sızım sızlatacaktı kalbini senin de
O yanık türküler,
Başkalarının hikayelerini anlatan…
O hikayeleri
Efkarlı bir türkü dinler gibi dinleyecektin,
Öğrenecektin böylece boşlukları doldurmayı.


Çiçek çiçek olacaktı yine,
Sokak sadece sokak…
Sokak sokak gezecektin hiç yorulmadan,
Çiçekler kokmaya başlayacaktı yine…


Her şey kendi olacaktı,
İçindeki boşluğun bir ifadesi değil…