Bir kalbin içine sığmaya çalışıyorum,
Duvarlarına çarpıyorum sürekli…
“Biraz kanatlansam” diyorum.
Sıcacık bir yuva bulsam da onda
Yine de uçmak istiyorum bazen,
Biraz da üşümek hatta belki…


“Her şey zıttıyla var…” demiyorlar mı,
“Gecesiz gündüz olmaz.”
‘Bir elmanın iki yarısı’ gibiyse her şey;
Aşkın diğer yarısı ne peki,
Olmadığında aşkı yarım bırakan..?!


İşte diğer yarıyı arıyor kanatlarım,
Gidip de geri dönmenin sevincini…
Biraz uzağa uçup
Kendimle kalmamı istiyorlar;
O yarım kalan yanı bulmamı,
Öteki yüzünü aşk denen şeyin…


“Kaybolmamak için bir kalbin içinde,
Sıcağı alışıldık bir şeye dönüşüp
Isıtmaz olmasın diye,
O kalbin dışına çıkmalıyım bazen” diyorum.
O sıcakta mayışmış,
Şeklini şemâlini kaybetmiş ruhumu
Salmalı dışarı,
Geri vermeliyim kendime;
Dışarıda koşturmaya devam eden
O kadını
Aşk olmadan da var edebilmeliyim.


Düşe kalka ilerlemeli
Engebeli yollarda;
Aşka en uzak, en aykırı
Her ne varsa bulup
Tamamlamalıyım eksik kalan o parçayı…
Aşka gerçek anlamını verecek kadar
Toza toprağa bulanmalı,
O sıcağı yeniden hissetmek için
Epey bir üşümeliyim.