1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2266
Okunma
İlk kez kımıldar gibi oldu yaprak...
Güneş herkes kadar ısıttı beni de.
Çay kaşığı şıngırdadı bardağın içinde
Neşeli bir gülüş gibi...
Her şey de gülümsedi.
’’Ya bırakırsa beni?!’’ dedim.
Tesadüf olamazdı çünkü,
O varken olabiliyordu tüm bunlar.
O kocaman el bir yerinde durmalıydı masanın.
O zaman kaşık şıngırdıyordu böyle,
Yaprak rüzgârı hisseder oluyordu.
’’Kalkalım mı?’’ dedi korktuğum gibi
Ama gözleri veda ediyora benzemiyordu hiç.
Veda ettiği burasıydı sadece...
Dalga sesleri,
Bu kıyı,
Balıkçılar
Güle güle diyorlardı ona.
Ben demiyordum...
Çünkü beni bırakmıyordu arkasında.
O kocaman eli uzanmış,
Elimi bekliyordu vermem için.
Bana en az ait parçamı
Benden bir parça yapana kadar
Saklamak istiyordu
O kocaman, güven dolu yuvanın içinde.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz