4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2038
Okunma
Küçücük bir esinti yalıyor ellerimi
Yüzümse çok uzaklarda kalıyor
Yanıyor hala cayır cayır
O minicik aralık
Yetmiyor sokmaya
Yüzümdeki yangını söndürecek o rüzgârı
Çimenler geliyor kokularına binip
Bir yeşil geziniyor çevrede
Duvarlar yaprak kokuyor baştan ayağa
Yaşam buluyor nefes almayan tüm şeyler
Ellerin bir şeyler söylerken bana
Sırtını döndüğün varlığımı
Duvarda var ederken
Güçlü bir şekilde tutarken çiviyi
Sert darbelerle çakarken duvara
“Artık döndüm,
Tıpkı bu çivi gibi çakılı kalacağım hayatına” der gibi
O minik aralık açılıyor gitgide
Az önceki esinti güçlü bir rüzgâra dönüyor
Yalamaya başlıyor usul usul yüzümü
Kaybettiğim rüzgârım geri dönüyor bana
Çiviyi çakan ellerin
Öyle söylüyor
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz