Papatyam!
Bir sesle, dalmış olduğum uykudan uyandım
Mevziide öylesine dalıp gitmişim ki
Açıkta kalmışım, boynum da tutulmuş
Muhtemelen de üşüttüm
Ayrıca üzerimde bir uyuşukluk var
Galiba burada deli olacağım ya da öleceğim
İnsanın tahammül edemeyeceği şeyler var burada
Ben bir şekilde yaşayacağım ama nasıl?
Burada geçen her dakika insana işkence gibi
Artık benim için bu şartlara dayanmam mümkün değil
Dertleşmek, rahatlamak için bir şeyler anlatmak
İçimi dökmek istiyorum
Ama şu dağ başında yapayalnızım
Ve senden başka kime ne anlatabilirim ki?
Buradaki herkes benden farksız
Ve artık hiçbir şeyin değişmesine imkân yok
Bir kişi olsun içimdekileri dökebilsem
Ah, bu bir de sen olsan
Ellerinden tutsam ve anlatsam ama yoksun
Artık burada hiçbir şey beni avutmuyor, teselli vermiyor
Buralarda telefon yok, olsa da seni arasam
Ah, bir de sesini duysam
Neler vermezdim, bir bilsen
Sevmek seninle masumane, safça
Yüreği kıpır kıpır eden bir serçe misali sevmekti
Gecenin karanlığında, ay buna şahit
Çaresizliğimi, ben sussam da o biliyor
Bazen üzerimizden göçmen kuşlar geçiyor
Onlara diyorum ki
Papatyama benden selam söyleyin!
Biliyorum ki söylemeyecek…