karanfil kokuyor ellerin
karanlıkta ışıl ışıl gözlerin
görmediğim bilmediğim bir dünya kalbin
onca yaraya acıya göğüs germiş gençliğin
görüyorum seni
kaçma ne olur bırak geleyim.

bir şiire dalmak gibi seni koklamak
derin bir uykunun sarhoşluğu gülüşünü yakalamak
nasıl sevmek derim buna
bu delilik , bu kördüğüm
bu en büyük duygum , en büyük korkum.

sevilmek seni telaşlandırıyor görüyorum
kaçan bakışların , frenlediğin duyguların
adını sakladığın masalların ...
öyle canım yanıyor senin boşluğunu dolduramayınca
öyle yarım yamalak kalıyor gülüşlerim
titreyen ellerimi gör istiyorum
seni sarmak seni aramak istiyorum .


ne dersin bulur muyuz bir yol daha
olur muyuz baş rolü bir şiirin daha
ellerin elimde , gülüşün gözlerimde kalsın
izin ver , kokun mısralarıma yazılsın
gel sevgilim
bu kahve, yeni gecelerimize kalksın