Adın ne narin hecelerden oluşmuş
Öyle korkuyor insan dokunmaya
Kıyamıyor gün ışıkları saçlarına yansımaya
Ve seninle ilgili her şey öyle güzel ki etrafında
Mükemmel bir suretsin gülerken gözlerin uzakta .



Yanılmaksa diyorum yanılmalı insan senin yanında
Uzaktan izlemek seni içimde korkunç bir telaşla ...
Yakalanmak gözlerine diyorum ansızın bir köşe başında...
Sen usulca bir merhaba döksen fukara yalnızlığıma
Tarifi ne mümkün seninle yürümenin, hayali yağmurlarda...



Sırtımdaki hasret yükü kamburlaştırıyor hayallerimi
Ve öyle korkuyorum ki mesut oluşunu göremeden ölmekten
İçim göklere dahi sığamayacak kadar coşuyor
Nasıl arzuluyorum gülerken kıvrılan dudaklarını izlemeyi
Sana dokunmayı ,
Sana ’ geldim’ demeyi
Ah gözümün nuru , ilk gönül telaşım benim
Ne güzel fikrimdeki zarifliğin senin .



Kim görebilir benden başka sarhoş eden bakışlarını ?
En durgun anlarında , yüzündeki duru güzelliği kim bilebilir ?
Sesindeki ahenkte benden başka kim nefessiz kalabilir ?
Kim sana ben gibi düşlerinde sarılabilir ?
Kim kendinden önce senin nefes alışına şükredebilir ?
Kim ?




Şimdi sen desen ki öleceksin benim ellerimde
Solacak güzelliğin güneşe hasret bir köşede
Şiir yazamaz olacak ellerin , susacak yüreğin
Ama değecek saçlarına ellerim
Gözlerine hapsolacak gözlerim ...
Gelirim ölmeye sevgilim
Bütün umutlarımı sırtlar gelirim .
Bırak güneşi , gözlerin aydınlatır beni
Şiirlerde susabilir , kokun en güzel şiirimdir benim
Öyle kavuşmalıyız ki canım ciğerim
Değmeli dökülen her damla acıya
Her yalnız geçen yıllara ...



Ellerimin titremesi artıyor ,
Gözlerinin değeceğini düşününce mısralarıma
Adını anınca kırılıyor kalemim
Teslim oluyor en inatçı yanım, huzuruna
Senden bahsetmek delirtmiyor mu birazda beni zaten .
Beklemekten yorulmadım , yorulmam aslada
Eğer sana kavuşmak ,
Sana yar olmak varsa sonunda .