Düşün ki bir bahar akşamı
hafif esen rüzgar ellerine değiyor
bir şiir geliyor yarım yamalak diline
kafandaki onca fikir yok oluyor
toz oluyor yorgun ömrün avuçlarında

Düşün ki bir bahar akşamı
bakıyorsun ay hilal ,sen sarhoş
yeni hayatımın ilk ayı diyorsun usulca
duyuyor evren duyuyor ruhun
içinde koca bir heyecan , yüzünde buruk bir gülümseme ...

Düşün ki bir bahar akşamı
hayal kurmaya yelteniyor benliğin
biraz korkarak ,biraz taşarak
yanağından süzülen yaşa dokunuyorsun
sebebini bilmediğin bu yaş; yara mı derman mı bilmiyorsun.

Düşün ki bir bahar akşamı
fesleğen kokan bir balkonda düşünmemeyi öğreniyorsun
olmak istediğin yerin olman gereken yer olmadığını fark ediyorsun
kendinle tanışmak heyecanlandırıyor ürkek ellerini
kendine sarılıyorsun
tanıştığıma memnun oldum diyor dudakların
dalıyorsun gökyüzüne ...

Düşün ki bir bahar akşamı
gökte yıldızlar , yerde sensin şahit
düşün ki en güzel armağanın kendin
düşün ki bunca arayışın varışı kendin
düşün ki bir bahar akşamı
en güzel yazdığın şiir kendin .