Papatyam!
Asi ve kırılgan bir çocuğum ben
Hoyrat rüzgârların büyüttüğü
Nehir gözyaşlarında koşan
İltica seslerin kırarken vurduğu
Kimliksiz düşüm ben
Gökyüzünde esmer yüzlü kuşlar uçar
Kırık ve hüzünlü Türkiye’ye benzer
Acıdan dem almış
Asi ve kırılgan çocuğuyum ben
Fırat’tan Dicle’den başka sevda bilmem
Aşkını okudum eylül gecelerinde
Bağbozumundaki hüzünleri uçurdum
Gökyüzündeki sonsuzluk mevsimine
Ağıtlarda gülümsemeyi öğrendim
Sokak çocuklarına benzeyen
Asi ve kırılgan bir çocuğum ben
Özlemeyi Nazım’dan, hasret çekmeyi Arif’ten
Asi olmayı Kemal’den öğrendim
Kaçak çay demler gibi eylül gecelerinde
Gönlümde büyüttüğüm
Nefesim karanfil kokan çiçekler açar
Nergis’inden Krizantem çiçeğine
Saçlarımda büyür kuş yuvaları, kanatlıları
Asi ve kırılgan bir çocuğum ben
Gözyaşlarında tebessüm edip
Kirpiklerimde büyüttüğüm
Ateş ve suya koşan düş çocuğuyum ben…