Papatyam!
Aynı yerde hani o dışına çıktığın
Sana kurduğum o aşk çemberi
Severken bakmaya doyamazken
Artık el oldun sen!
Sürgüne verip büyüsün diye baharda
Yaprakların üzerine yazdığım aşkımı
Yeniden filiz vermesin diye ümitlerimi
Sonbaharda hayallerimle birlikte kökünden söktün
Arada bir savrulup da sendelemem bundan
Artık yel oldun, el oldun sen!
Denize karşı uçsuz bucaksız empatilerim
Sendelemelerim, sessiz sessiz iç çekişlerim
Ciddiye almadıklarım, şimdilerde gülüp geçmelerim
Bakıp bakıp da insanların yüreklerine
Onları görmemelerim
Terk edildiğim o sokakta boşuna bakınmamalarım
Başka boş yüreklere düşmekten sakınmalarım
Gelmesin artık, çünkü el oldun sen!
Hadi git, şimdi de yolun açık olsun!
Zamansız, imkânsız ve göçebe sevdalarda yaşadıklarım
Ulaşılması zor olanı tercih ettim hep
Sevmelere inanarak, severken için için yanarak
Sevgiyi bilmeyen yüreklere konarak
Karşılık beklemeden bencillik etmeden
Her geçen güne bir önceki günden daha çok isteyerek
İmanına kadar sevdim hep
Sonra ne mi oldu?
Hiç beklemedik bir zamanda
Yüreğimi koparıp kor ateşlerde yakarak
Adresini dahi bilmediğim çıkmaz sokakların birinde
Yolun açık olsun diyerek
Ruhunda yaralar açarak ezilmişti oysa
Uzakların önemi yok seni sevdim ya
Yaşamayı sevilmeyi ve senin olmayı tattım ya
Bu sevgiyle ömrümün sonuna kadar
Seni severek yaşayacağım, dedi
Nasıl söyledim, ne söyledim?
Bilmeden istemeden kırılgan yüreğine dokunan
Ona göre öfkeli bir sözümle küstürdüm galiba onu
Sustu konuşmadı hiç kendi içinde de
İnce hesaplar vardı ki olmuyor,
Sen aklımda iken yapamıyorum, dedi ve gitti
Gittiği günden beri de yüreğimde tarifsiz bir vurgun
O ise uzaklarda yasak bir sevdadan sürgün
Bırakıp gittiler, işte sevmelerimin özeti bu
Çıkmaz sokakların birinde yolun açık olsun
Öylesine zamansız, öylesine imkânsız bir sevdaydı
Aniden meftun olarak yüreğine düştüğüm
Bir kadın sevdim, sevdasına küskün
Yüreğindeki yaraları kapanmamış
Aşk adına bildiği her duyguya sırtını dönmüş
Gülüşünde hüznünü gizleyen bir kadın sevdim
Öylesine sevdim ki yüreğimi sonuna kadar açtım
Ağladığımda ağlar güldüğümde güler
Ne zaman içli bir türkü söylesem
Bana eşlik eden sesime ses yüreğime yürek olur
Bu sevdaya ben seni ağlatırım, diyordu
Sevmenin böylesini seninle tattım
Yüreğimde uçuşan kelebekler
Aşka olan inancım tazelendi
Seni sevmenin gururunu başı dik alnı açık yaşıyorum
Sığınacak limanım, sırtımı dayayacağım
Benim çınar ağacımsın sen, derdi
Sevgisi anlaşılmamış, yüreği örselenmişti
Keşkeleri vardı hep
Ya sen erken doğdun ya da ben sana geç kaldım, derdi
Adını bir çiçekten almıştı
Dalından erken koparılıp
Yapraklarından fal bakılan, papatya…