Papatyam!
Bu yaşıma kadar başıma gelen en güzel şey, sendin
Sen olmadan da bana hiçbir şey iyi gelmiyor
Ve ben iyi değilim Papatyam!
Burada çok şey öğrendim, en çokta hasret çekmeyi
Seni özlemeyi, sen diye de özlemeyi sevdim
Bir gün kaçırdığım güvercinin peşinden koşarken
İlk gördüğümde seni
Hani bana posta koyan çocuklara kızıp
Sen de onlara posta koyup bana sahiplenmiştin ya
İşte ilk bu hareketini sevmiştim sonra da seni
Keşke şimdi yanımda bir posta güvercini olsa da
Sana yazdıklarımı götürse, benden de bir selam söylese
Sen de okusan tane tane, sonra da desen ki
Kara sevdalara düşüp, benim için yanmış
Bu halime acır mısın, yoksa sevinir misin?
Şu çılgın aşığa bak, deyip
O güzel gülüşünle, güler misin?
Bu dağ başında her şey kahverengi ve siyah
Ağaç pek yok, sadece gecenin mavisi, bir de güneş
Sanki burada günden güne eriyip bitiyorum
Aslında birkaç kilo verdim
Yaptığımız bu işe askerlik, ona da vatan borcu diyorlar
Ben de bu vatan borcumu ödüyorum
Hiçte pişman değilim
Sadece yokluğun, hasretin başıma bela
Hasret dolu gözlerim de hep seni arar, neredesin?
Hem sen bana da bakma, son günlerde hep böyleyim
Dedim ya, sen bana bakma!