Papatyam!
Hüzünüm ağır adımlarla yol alırken geceden
Kaldırımlar ürkek gözlerle durmadan sana bakardı
Dudaklarımda bir türkü vardı seni rüzgârlara anlatan
Nasıl sevdiysem artık seni
Nasıl sığdırdım ise nefesimi özlemlerine
Bana el olmuş sesin bölünmesin diye
Aşk kemiği bir ayrılığın kollarında
Acılarımın parmak uçlarıyla
Yalnızlığımın çökmüş omuzlara dokunuşu
Erteledim durdum gözyaşlarımı
Gülüşlerimin tek sebebi
Mutluluk olduğunu sanıyordum çocukken
Büyümeye başladığında öğreniyormuş insan
Acılara da gülüp geçmeyi
Bu yüzden değil mi zaten
Ömrümün sokaklarında sabahlayan düşleri
Kalemin feryadı, şiirlerde medet umması
Nasıl sevdiysem artık seni
Nasıl sığdırsam yüreğime, diş geçiren gidişini
Tutunup bir turnanın kanadına
Ayrılıklara görünmeden gitmeyi
Yazmak isterdim seni bir şiirde…