Papatyam!
Yılların ardından, yıl olmuş 2023
Aylardan mayıs, yine düştüm yollara
Sürgün mü yedim, göç mü ettim?
Bir türlü akıl erdiremedim
Bakınca sırtımda bir yük olarak biriktirdiğim anılara
Gençlik infazımdan yaşlılık ömrüme kadar
Yeniden dirilişime şiirler yazıyorum hala
Sevinçlerimle hüzünlerim giriyor zindanlara
Bazen de yer değiştiriyorlar kıştan yaza
Daha kaç yıl sürecek bu hallerim?
İlle de alışacak mıyım, alışamadıklarıma?
Alkış mı tutacağım, inanamadıklarıma?
Gerekçesi olmayan sorularıma?
Öldürsem diyorum, suallerimi bir çırpıda
Sensizliğe, zifiri karanlıklara
Belki alışırdım, alışamadıklarıma
Trenlerin vagonları gibi uzayıp gidiyor sorular
Sıkıyorlar canımı, peş peşe takılmışlar
Alıp resmine bakınca unutuyorum her şeyi
Bir sevdiğim varmış diyorum içimden
Yutkunuyorum defalarca
Tam da unutmak istediğim yerden vuruyor sancılar
Aklımda ise çocukluğumun şehri Ankara
Bir de sen varsın Papatyam!
Oysa burası yaşadığım
Ve sensiz yıllarımı eksilttiğim şehir
İsyanla öfke arası geriyor beni
Göç mü, sürgün mü?
Nedir en hakikati, bilmiyorum
Ya da hangisi bendim?
Yılların yüzü yok ki görebilsin ayrıntılar
Ayna tutsan da geçmişime
Çeksin resmini bu upuzun yılların…