Papatyam!
Bir dağ başında hasretim der, kalbim yanar susarım
Bazen rahatlamak için, içimden ağlamak geliyor
Benim tek gönül rahatlığım bildim ki sensin
Bir gün başımı göğsüne dayayıp uyusam
Ve istiyorum ki hiç uyanmasam
Malum mevsim sonbahar ve kışa doğru gidiyoruz
Havalar da iyice soğumaya başladı
Yazın bile burada geceler soğuk oluyor
Bu dağlara bahar gelmez
Buralar hep zemheri, hep kan ve gözyaşı var, diyorlar
Diyorlar da kimin umurunda?
Benim derdim sen olmuşsun
Sensiz yok ve biçareyim
Ben, bir seni sevmişim ve sana diyorum ki
Benim sevgim bir heves değil, bir ömürlüktü
Bir gün, ben bu dünyadan gidersem
Beni böyle anlat, de ki
Bir adam, beni deli gibi sevmişti de!
Sana yazdıklarımı anlat!
Bu adam, beni adam gibi sevmişti de!
Seni ilk görüşümü
İlk ellerini tuttuğumda nasıl titrediğimi
Utanışımı, konuşurken nasıl kekeleyip saçmaladığımı anlat!
Bir aşk masalı anlatır gibi anlat!
Sonuçta bu, bizim hikâyemiz…