0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
191
Okunma
Papatyam!
Şimdi çok uzaklarda, tek başımayım ve üşüyorum
Soğuk olduğu için değil
Yaban ellerde, evimden, yurdumdan
En çokta senden ayrı olduğum için
İnanmazsın ama güneşte bile üşüyorum
Sanki damarlarımdan kanım çekiliyor
Ve ben sensizlikten ölüyorum
Öldüğümde beni dağlarında kuşların öttüğü
Kır çiçeklerinin, en çokta papatyaların açtığı
Güneşin nazlı nazlı doğduğu
İsyan eder gibi hoyrat esen rüzgârlarında saçlarımın uçuştuğu
Köyüme bakan bir tepeye
Mezar taşım ve ismim olmadan gömün!
Bu da sana vasiyetim olsun…
