Sabah uyanınca
Gözlerin baksın istiyorum
Penceremden
Kuşlar yuva yapsın
Bahçedeki dut ağacına
Mor erik ağacım çiçek açsın
Seninle dolsun
Turuncu ile morun
Buluştuğu akşamlar
Sabahları yine şarkılarla uyanayım
Evdeki sevdiklerimle beraber

Mutlu şiirler yazayım
Yaşamak anlam bulsun gözlerimde
Sana koşayım hiç engel tanımadan
Ama ; gücüm dışı bir gerçek... gelememek !
Varlığını kabul ediyor kalbim
Sende biliyorsun uzanamıyor ellerim
Gelişin durdurabilir ancak
Bu kahredici zamanı
Gel !.. kanayan gözlerime ışık ol !
Acıyan yüreğime teselli ver

Akşam olunca
Yeniden umutsuzlaşıyor içimde yeşeren her şey
Böyle geceler gibi karanlık değildi oysa
Sabahım, akşamlarım
Sen olsaydın
Çocuklar gibi bende bayramları yaşardım
Bak yine ezanlar deliyor içimi
Dizlerimin üzerinde ellerim açık
Hisset, yüreğimden Allah’a giden çığlıkları
Gel gör
Bu Allah’a yalvarır gibi bir şey
Seni dileyişim

O
Akşamın son demiydi
Mevsimlerin de
Seni aldılar benden !
Giderken sağanaklar boğuyordu
Şimdi bir sensizlik şarkısı gibi
Penceremde ötüşen kuşların sesi
Her tarafım zindan örneği
Tutukluyum ayrılıklara
Şarkımızı söylüyor sonbahar
Rüzgarlara

Günay Koçak

28. 05. 2024