Mavi geceler düğümlendi gözlerimde
Kapkara bir el, ilmiğini attı boynuna zincirin
Dudaklarımı hasret şarkılarına sıvadım
Zindan karası gecelerimde
Gelmeni beklerim ümitle
Acı bekçi düdükleri yırtarken düşlerimi

Tüm acılarımı kuşanmış duygularımla
Beklemekteyim karanlıklarda
Gün doğumlarını, seherlerde dualarımla
Saçlarını taramak bile yasaklanmış, duydum da
Sensizliğimi alıp götürürken o çingeneler
İşte şu sonbahar dallarımda
Asılı gözlerimdeki bekleyiş
Ve, duyduğum sızı yüreğimde

Hani hep mutlu, özgürdük birlikte
Gökyüzü hep mavi giyinecekti üzerimizde
Bütün şarkıların notalarında
Çağlayacaktı duygularımız
Sarılacaktık ; sonbahar olsa da mevsimlerimiz
Sarı hüznüne aldırmaksızın

Ah ! çaresizliğin resmini çizerken sen o penceresiz duvarlara
Hep aynı şarkılarda ağlarım
Damarlarım donuk birer buz yükü
Göğsümü vermişken aşkın güzelliğine
Göğ/üssümde patladı beklemediğim
O korkulu mayınlar
Bir uzunçalar plak gibi dönüyor umutlarım
Çaresizliğime körebe oynuyorum
Karanlık sokaklarda

Ağıtlar yaktım nedensiz kapatılışına
Küflendi umut dolu geleceğim
Yalnız odalarımda
Hücreler dolusu hikayeler yazdım sensizliğime
Sen, içimde bir kabus kaldın
Siyah gözlüm, masum yüzlüm
Özlemiyle yaşamaya çalıştığım
Gözlerin
İçimde susmayan bir şarkı oldu
Sen uzaklarda kaldın
Yağmur gözlüm
Ayrılığın, hasretin bende kaldı

Günay Koçak

8. 07. 2024