Olurmu ki mutluluklar eskisi gibi , gelsen
Gidişinin kaçıncı mevsimi bilmem
Bir kıyametti kopan, içimin çöllerinde.
Bir tufandayım şimdi ; çıkamıyor gemim;
Oturmuş Ağrı dağına ...
Ve yüklemişim gözlerime tüm mevsimleri
Senin hasretinle birlikte çıkmışım
Bilemediğim kıyametin yolculuğuna .

Seni mi alayım, birde kalbini
Bu hasret gemisine ... yoksun ki !
Ellerim uzanıyor mektuplarına
Gözlerimde yaşlar içimde özlem yığını ile
Bir de gözlerin ...
Hani bakışların bırakmayacaktı bakışlarımı ?
Bazen bir mucize bekliyorum, yaratsan Tanrım !
Habibin adına... bir mucize yarat bana.

Kalbimi , kalbini bir de hüzün bulutlarımı alıp
Gözlerimde, gidiyorum kıyamet yokluğunla.
Kayıp umutlarımı bulmaya ... seni bulmaya
Son katreleri avuçlarımda sabrımın ...
Vakit ; bir akşam ezanı vakti.
Fi tarihi masalı ruhumun derinliklerinde
Kaf dağını aşıracağım Nuh’un gemisiyle
Sana ulaşabilirim... yüreğim izin verirse
İçimde yanan hasretinle ...
Bilemiyorum hangi dağı aştığımı
Canımı hangi taşlara çarptığımı
Mavide karar kılmıştı gül ...
Neden siyaha boyadılar ki tüm baharımı ?

Bak kıyametler yükleniyor Nuh’un gemisine
Üşüyor içimde yokluğun ve ikimiz.
Dinmeyen yağmurlarımı dindirsen gelip.
Doğmayan Güneş’i ellerinle al ufuktan
Tan vakti vuslatı sarsın kucağımı...

Meğer hüznün romanını sen yazmışsın
İçimde şimdi esen bir çöl rüzgarı
Neden gamlı yağıyor şu yağmurlar ?
Hani saçlarımızdan süzülüpte...
Yüzümüzü okşayan pembe katreleri bulutların.
*
Dün rüyamda ulaşmıştım sana
Bitirmiştin prangalı akşamları.
Mektuplarımın siyahını pembeye boyamıştın
Sol yanımda bir anka kuşu heyecanlı
Tüm kuşlar suskun hasretine bil / sen !
Rüyalar gelişine çıksın ! koş artık gel rüyama ...
Gözlerim yorgun, gözlerim ağlamaklı .
Yaşlarımı sil ellerinle, serinlet yüreğimi
Ben yüreğinin yangınlarına yenilmiş ...
Gözlerindeki dinmeyen yağmurların seline.
Beklediği umut doğacak mı ? doğacak mı ?
Bir Güneş’in hasreti ... hasreti... hasreti ?


Günay Koçak

24. 07. 2024