Ne gözyaşı dolu günler yeterdi anlatmaya
Gecelerin yalnız paylaşımlarındaki gökyüzü,
Ne de yürekleri yakardı dinlenen türkü
Sevgi var yitmelere rağmen, sorma bakiyesini
Nasıl getirsem dile bilemediğim bir hissiyat
Erimeden kalmış o öylece yüktür, zamana inat.

Dizlerimi dövmedim, dilde eza etmedim de
Ne yoldum saçlarını sevdaların ne gücendirdim
Belki de çok önceleri yapılmalıydı hamleler
Sonrasında işe yaramıyor sayki bahaneler
Bir kendin olabilmek değilmiş mesele anladım
Kendini tamamlamak denilenmiş o, gidermek
Varsa onarmakmış ve dahi güne yenilenmek
Her geçen günü doldurmakmış bu petek petek
Ve hezeyanlarına teslim olmadan duyguların
Keşkelerine takılmadan yarına uzansam
Bildiklerim de yetmeyecek biliyorum
Kendimi zora, yokuşlara da vuruyorum.

Kolaycılığından tükenmedik mi cümlemiz
Emeğin tadını tuzunu göremeyişimiz
Hayatı ne denli sıradanlaştırdı hale bak
Bizden uzaklaştıkça azandı o, benliğimiz.

Güzele öykünüşün nesi kötüdür
Onu tekelinde tutmak bizi öldürür
Oysa artmayan şeylerin değeri yoktur
Paylaştıkça şerler bile döner tesine
Hayra açılan kapılarınsa sayısı çoktur.

Güne amil olmalıdır hasletler ki duyguda
Oradan alılarsa ivmeyi, yeşerirler akılda
Ve nihayetinde de dönüşüm davranıştadır
Bu yolda atılan her adım hayra yarıştır.

O halde şu eksikleri bulmalıdır ivedilikle
İnsan nasıl yaşar kesir gibi parça pünçükle
Tamam olmak vakti geçmesin, haydi ileri
Belki anlatmak istediğimdi verin ritmini
Yeniden doğalım hayata başlasın senfoni.

O kadar çok şeyden var ki ilham yazılamaz
Birine kulak versek yürek yadsıyamaz
Tam da burada değil mi mesele dokunsun
Kalbe temas etmeden söz nasıl okunsun.

Ve gölgeyim yine de şafakla beraber
Yükselmek isterim ışığa, orada zafer
Kalmak yakışmaz kimseye çağırır görev
İnsanın en özelidir kalpteki o ev.

Cesareti veren de o, yol gösteren de
Hissiyata değ hele sen, her kelimede
Nasıl açılacak kilidi asırlık kapıların
Belki de o an başlayandır senin hayatın.

Felekle kavgadan belki kaçılmaz
Ve fakat irademiz var ya, önünde durulmaz
Kader aşık derler bil ki, bizdeki gayrete
İlhamı bulduysak eğer gerisi emekte.

Kepenkleri açalımı söyleyendim hep
Başarının sonunda takmalısın başa kep
Ne istersen iste sen, dönecek gerçeğe
Kendine güven ve çalış uzan geleceğe.

Çokça vuran olmuştu da ben aldırmadım
Hedeflerimi büyüttüm, onlara sarıldım
Kiminde estim yel gibi, kiminde ayazdım
İnsan dört mevsimmiş meğer anlatamadım.

Bırakın aksın şu sular bemberrak gönle
Damlasınlar azar azar akla ve fikre
Kırılacaktır rotamız yeniden bahara, yaza
Hayatına değer kat ki, hem gül ve güldür
Belki de yaşadığın şu an, sana son gündür.

Oğuzhan KÜLTE