Şimdi ağlamak vaktidir,
Dökülsün yaş gözlerden
Yitirdiğimiz insanlığın utancı
Kalanların kulaktan silinmiyor
Yüze ve vicdana değen çığlığı.

İradeler basiretsiz, aklın çaresiz
Bir ateş ki yanıyor beşer izliyor
Hadler aşılmış çoktan sabır taşıyor
Medeniyet timsalleri niçin susuyor?

Ölüm ise hakikat, ölsün katiller
Onlara yok acımak, yaşasın mazlum
Anladım ki yaşananlar değil bir oyun
Sefalete çanak tutar çirkinler.

Onuru nerededir bu bir savaşsa
Mahşeri aratmıyor düşen her bomba
Her yıkımda biz de düşüyoruz dibe
Bir olmak vakti gelmedi mi sizce de?

Geçmiyor boğazdan ne yemek ne su
Henüz yeni doğmuş enkazdaki çocuk bu
Kör olsun insan kisvesiyle gezen Âdeme
Sitemler az gelir sessizce duran beşere.

Ebabil denen bizdik, vicdandaki kuş
Zorbalığa gereken de kararlıca duruş
Bir avuç şımartılmış ödlek ordusu
Sertliktir onların anladığı tek dil doğrusu.

Düştü kapkara bir leke insanlık adına
Yarın lânet okunacak kol kola da durana
İnecek çelik kanatlarla tepelerine ebabil
Belki o vakit alınacak mazlumların öcü
Ve düzelecek yiten insanlıktaki sicil.

Oğuzhan Külte