bu şiiri sevgilim
evimin hemen girişine yuva yapan karıncaların
coşkusuyla yazıyorum
malum bugün burda yazdan kalma hava var
az önce güvercinler kokunu getirdi
âhhh ne çok özlemişim
deliler gibi
SENİ





bana gözlerinle sevmeyi öğret sevgilim
tek bir bakışınla babam gibi konuşmaya gerek kalmadan
anlayayım seni
bazen kükrese gözlerinin denizi
ben durgun sularında dinlendireyim
gurbet gurbet çoğalan yorgunluğumu
benden başka kimseye aşkla bakma ki
sevmeyi seninle yeniden
gözlerinin bitimsiz okyanusunda öğreneyim



bana ellerinle sevmeyi öğret sevgilim
öyle güzel dokun ki
hiç bir tabibin derman bulamadığı yaralarıma
avuç içlerinin şefkâtiyle
ölüp ölüp dirileyim öpülesi ellerinle
bende başka kimseye aşkla dokunma ki
sevmeyi seninle yeniden
sonbahar cümbüşünde öğreneyim



bana yüreğinle sevmeyi öğret sevgilim
öyle guzel sevip sarmala ki beni
gönül tahtına hep seni oturtayım
benden başka kimseyi aşkla sevmesin ki yüreğin
sevmeyi yeniden seninle
aşk mabedimizin en güzel sığınağında öğreneyim



bana ruhunla sevmeyi öğret sevgilim
kırmadan, dökmeden konuş benimle
bana tüm şefkatini içir
içtikçe
öyle huzur kaplasın ki içim
sevmeyi seninle yeniden
senin kollarında öğreneyim



bana tüm benliğinle sevmeyi öğret sevgilim
gözlerimin feri sönmeden
toprak beni koynuna almadan
çocuk kalan yanımı güzelce bas bağrına
ki sevmeyi seninle yeniden
kağıttan gemiler yüzderen sevincimle öğreneyim.



nagihan