anladım ki
yapayalnızızdır bu sahnede
ve şeddeli bir çağrıdır sükut göğsümün hemen üstünde

evet yangın
evet yara /kalemim kırık dökük
seni anlatamayan her cümlenin bini bir para

sızım derin mi derin
zerresi sana kül
uğruna heba olmuş koca bir ömür
gün aymış gün ölümüne zehir
can özüm toprağına aksın ki
sen uzakta
gögüne küsmüş
kanadı kırık bir güvercin
tarif edilmezmiş zaman
yapayalnız olduğumu anladığımda
tarif edilmezmiş
içinde biz olmayınca
öylesine özlemişim öylesine çaresiz
hayat kalabalığının ortasında
viran kalmış şehirler gibi
öylesine bir başına

uyandım üzerine bir ahın
yemin olsun ay şahidim
beni diyorum sensizlikle sınama
sende sen olmayı sevdim
incinmiş yağmurlarda
belki kokun değer diye saçlarıma
sesizce bir köşede
iliklerime kadar sana ağladım
yine de gözlerimden silinmedi adın


evet yangın
evet yara
yüreğimde derin bir iz
beni diyorum sensizlikle sınama
sende sen olmayı sevdim