herşey eksilir ve eskir
düşünürüm /gölgem yüzüme darıldığında
sevda zamanla
ömür dediğin bir kaç kürek toprakla silinir
yalnızım diyorum yapayalnız hainlerin
ç/ağında
düşünürüm /kaç şiir daha öldüreceğim bir hiç uğruna...


her şey eksilir...


unutursun giden unutur bilirsin
akıp gider içimden hüzün ırmağı sessizce
bir harf öğret yalvarırım
aşk t/adında
öğret gamzelerinde uyuyan gülü anlatabildiğim aciz kelimelerime
nasıl anlatılır kabuğuna sığmayan bu yara?

ah öyle kırgınım ki sana

durmadan küllerimden kanıyorum
üşüyen bir güvercin nefesini düşün
düşün ki kalbine göçüyorum her gece
içinden çıkılmıyor yinede hor görme

sonra s/ağır oluyorsun çığlıklarıma sakın kader deme

kirpiğimin yasında kaç ağıt yakıldı adını zikretmeden
hadi geri say zamanı yoksa kalan her yarın dünden
aklımı acına büründüm/ artık sensizlik bana sadece cehennem


her şey eskir/

yazdım hüznün gövdesine
yazmaksa şayet
sana değen ne varsa
ki
bir vakit sonra taşlaşır herkesin kalbi
külün küle karıştığı günde

zamana zaman ver
ve inanma yaprağın rengine
b/aktıkça boğuluyorum ömür ırmağına
içimden bir ses diyor ki ağla haline ağla
unutma her şey gelip geçer

seni bekliyorum
seni
bir gün acısız ve adsız kalacağım o güne
sürüldü çoktan akrep yelkovandan
sakın gelme


ey kader söyle
kimin eşiğinde dönsün artık dünya