Ben seni öyle çok özledim ki
Hasretini içime çektim memlekete her gittiğimde
Saçlarına dokundum kesmiş bırakmışsın odana öylece
Upuzundu
Dökülürdü omuzlarından
Her taradığımda
Çocuğum olurdun
Uzun süre sarılırdın bana
Sonra hep ağlardın
Sevinç gözyaşların kirpiklerimi ıslatırdı
Bir tek gülüşün
Hüznün bulutlarını silip atardı
Âhhh ne güzeldin sen
Koslocaman kahverengi gözlerin
Mis kokulu şefkâtinle




Kokunu özledim annem
Cenneti ayaklarıma seren kokunu
Bugün anneler günü
Sensiz altıncı senem
Güneş doğmadan sana koşan ayaklarımın dermanı yok
Yoksun
Ahh bu ne yoksunluk
Yoksulum anne
Çok yoksulum
Her şeyimi kaybetmişcesine



Kapı önünde beni bekleyen annem
Yoksun artık
Sesin yok
Gülüşün yok
Duaların yok
Benim sevinçlerimin baş kahramanı yok




Lapa lapa kar yağınca
Gökkuşağı çıkınca
Bana seslenen
Acılarımdan öpen annem
Artık hiç birşey umurumda değil
Ne sensiz bayramlar
Ne anneler günü...





nagihan