Gidişin yangın yeriydi yürek coğrafyamda

Umutlarım kül kül savrulurken
Akşamüzeri şahikalardan esen bir rüzgarla
Ayaklarının dibine doğru
Ağla artık anla artık sevgili
Muhteva-i aşk ile kavrulurken
Bu kalbe dardır bu sine


Artık
Düşlerimde kan görüyorum sonra revan görüyorum
İklimlerden aşıp dört nala yokluğa at sürüyorum


Yokluğun ağrıdır içimde,
Bu gidişten sonra nice yenilgiler tattım
Kaderden payımıza firkat düşünce
Keder ile hem hal olurken gönül
Merhem kar eylemez oldu sızıma
Nasihatleri bir kenara fırlatıp attım
Efsunlu şarkılar dolandı sonra dudaklarıma


Artık
Yokluğunun karanlıklarında mum gibi eriyorum
İsminin her harfinde pervane gibi can veriyorum


Malihülya dökülürken kirpiklerimden
Bomboş kalan avuçlarıma damla damla
Sensizliğe avaz avaz seslenirken
Derdest oldu bakışlarım
Yankısız bir ses, lal oldu dilim
Hiç bilinmedik efsunlu bir makamla
Yinede ardın sıra şarkılar şiirler mırıldandım


Artık
Duy, düştüğüm her düşte kalbimi çarmıha geriyorum
Güller kurudu gülistandan baldıranlar deriyorum
...Eriyorum
...Eriyorum

Muhammed Mehemt GÜL