birçoğu
ve deniz
odaların dil mumluğuna küllenen




bu vakitlere yürüyen yağmurlar
sessiz,derin..
ıhlamur içirir üşüyen yalnızlığa
ısınır içimin güneş avlusunda
en olgun kıyıların kırmızısı
ki, kocaman
gözlerime iki adım kadar
yan yana oturduğum
uyku tepeleri..





gölgeli katlarında düşlerin
kaç sevda geçer
kaç bahar yarası
örselenmiş bir çocuğum oysa
ayaklar gökyüzünde ırmağa vurur
ışığını..
geceyarısı pencerede iklim uçurumu
yıldız uçlu
masallarda anka kuşu
çöle yol taşıyan
yağmur kızlığı
şuramın..




omuzuma
uzun bacaklarıyla dokunur
kızıl saçlı zaman..
sükunet kıyımlarında bahtiyar izler/
birbirine uzak kalmış kapılar /
kusuru başlangıçların/
öyle perde çekilimi
ağaç ve çiçek imlasında
boşluğa düşen..





yüzümü kucağına alan buluttan sesleniyorum
şimdi bırak beni
su üşüyor
toprak
sonra
tüm sesler
aynı avazla
ayaz düşkünü havaya
bırak beni
dünyanın en güzel sesine aksın
iki damla yaşım



...