Minnacık yaralı bir serçeyim
Titrek kanatlarımla taşıyorum bu şiiri sana
Kaç şiddetinde gülümseyeceksin
Kaç oktavlık hüzünle çarpacak kalbin
Bilemiyorum



.....




Oysa ki ,
Alınterindeki bereket gibi sevdim seni
Kırlaşan gözbebeklerinden öpttüm tüm hasretimle
Defalarca kimseler görmeden , duymadan
Doyasıya
Gözyaşlarını kaç kez sildim her seher vaktinde
Gün güneşe kavuşmadan
Nasıl özledim
Elcezlerinle hazırladığın annem kokulu ballı sütü
Babam şefkâtli allı, güllü, morlu sözlerini
Âhhh bilemezsin



Pöfüdük bile şahit seni ne kadar çok sevdiğime
Seni tarif et deseler
Yeminle gözü kapalı çizer robot resmini
En küçük detayı atlamadan
Dakikada kaç kere gözlerini kırptığının
Sinüs, kosinüs, tanjant, kotanjant ve karekökünü
Anında biliverir şipşak
O da bişey mi yüreģinin sinyalinden
Hangi meridyen ve paraleller arasında kederlendiğini buluverir
Öyle çok tanıyor ve seviyor ki seni
Âhhh anlatamam



Şimdi
Şiirsizim binbir kâhır birikmişken parmak uçlarımda
Şiir sızımı da almışım yanıbaşıma
Yürüyorum gurbetin kasvetli yollarında
Ağlıyorum anadan üryan
Hìç ama hiç utanmıyorum
Güçleniyorum martı çığlıklarıyla
Başıma havada uçan kuş kolonisi şans dağıtıyor , gülüşerek
Arkadaşlık ediyor yol boyunca sıralanmış ceviz ağaçları
Birkaç karga oyun oynuyor
Cevizleri topraga deģil taşa bırakıp , kırıyor
Kıyamıyorum selvi boylu papatyaları koparmaya
Hepsi bir ağızdan "seni çok seviyor , ağlama " diyorlar



Oturuyorum göl kenarındaki o çok tanıdık
Benim her nazımı çeken banka
Yudumluyorum şişedeki sudan
Aşkımıza şifa olsun
Nazar değmesin diye bütün duaları okuyorum
Küçücük bir kelebeğin turkuaz kanatlarında
Hasretle bakan gözlerine dokunuyorum
Ellerinden tutuyorum
Sıcacık




Güneş çoktan doğmuş evrenin karanlık yüzüne
Nefesine kavuşmuşum
Bir kiwiyi ortadan bölmüşüz
Kaşıklıyoruz
Bir gemi geçiyor
Içinde anılarımız
Yavru ördekler tanıyor bizi
Gülümsüyoruz ....






Nagişce