bana bir düş ver
yüzümün pembesine sayıklarken aydınlığın ırmağı...



gizliden koşturan deli mısraların kırmızısı
ters/yüz ederken kenarları kıyıları
en sessiz tenhaları izliyorum
bir yakınlık sarkıyor uzağıma
harfler desen
az insanlı arkalar içinde
yanıyor tarihe..
ya da
ikindi çınlamasında pencereme uzanan güneşi emerken dizlerim
avuçlarımda zaman uçması
Ayçiçeği tenli’m





kiraz renginde ağlarken gözlerim
bakmayın ağzımdan bulut aktığına
üzerimde yağmurlar ve büyüyen saksı
-neden olmasın-
anımsıyorum işte aklımdan mavi ve yeşil geçenleri
Su diyorum bir başka akıyor kaçınca gözlerime
içimdeki sessizliği yırtan onca sözden bahsediyorum
yaprağın dalına değdiği uysallıktan
yarası kesik susmalara değince deniz
her şeyden..

-gül kokusu yokluğun nefesine dudaklarım titriyor-




herşeyin üstüne çığlık atarım ki
sevinçler işlenecek sabaha
az daha yıldızlar saya saya
uzun uzun anlatırken saçlarımın rengini
kızıl bir gölgeye
uzattım elimi su’yun ağzına
avucumdan taşan gün gibi çokluğum
Ki,ne kalmış önceden
Ahh..
bu kenti ölüm diriliğinde seviyorum
derinlere şiirler bandırıp
ağacı incirliyorum..




öyle dokunaklı
biraz daha giyinsek boşluğu
canlansa geçmişin silik elmaları
Ahh..
Yol kokulu içim
iyi tanıyorum tebeşirli ayazı
sarı sarı akan mevsimleri
üstelik kuş sesleri yağarken sokağıma


Dinliyorum Istanbul’u
Uzun kuleli şehirlerden..


.......