Bismillah!
...

Öyle bir an gelsin ki, sevincinden nârâlar atarak bağırsın insan..

Ama öyle anlar da vardır ki hiçbir kelime içinizde kopan tufanın o durumunu anlatamaz.

Kimi zaman bir haksızlıktan,
Kimi zaman mutluluktan..
Kimi zaman da özleyip de çağıramamaktan bağırmak ister insan.

Ama sessizliğin acısı daha ağırdır.

Ne demişti Sebahattin Ali..
"Acılar kalbimi nasırlaştırdı ve kalbim, her zaman üzerine basılan bir nasır gibi sızlıyor. Yalnız ben artık bağırmıyorum, bağıramıyorum."

Anlaşılan o ki, yine bir Zarifoğlu geçmiş şiirin burgacından..Onun adı Tesbih'tir.Zarifoğlu tarzının günümüz temsilcisi.

"Manası anlaşılabilen şiir, gerçek şiir değildir" (T. S. Eliot) gibi..

Onun bu şiiri de derinlik denen gerçekle tanıştırıyor bizi.

Hayâl gücünüzü zorlayın ve eğilin şiirin fısıltılarına..

Ona herhangi bir çiçeğe bakar gibi bakmayacaksıniz.

Şiirin ruhuna dokunun ve hissedin.
İçinde kıpırdaşan hücrelerin sesini duyacak sezgileme mucizesini, sanatkarlığındaki o inceliği göreceksiniz.

Tıp bir çiçeğin fotosentezle oksijen üretmesi gibiydi şiir..

Çığlığı taşmak üzere..
Ya sesini bağışla, ya da ben çağıramazsam bağırmak istiyorum..
....

İlhan abi sen de bi karar ver artık.
Olsun mu🤔
Olmasın mı 🤔

Hıhh..

Tebessümle
Şiirle efenim.


-Ramazan Boran tarafından 2/15/2022 7:29:53 PM zamanında düzenlenmiştir.

Gün ağırlığı çöktü göğsume
Değisen kavak hallerinden
Şairin avucuna düşen kızıli düşündum derinden
Nabza şerbet verme dedi rüzgar
O ki kalbi al rengiyle beslemekte
Tutuşan bulutun telaşindan gözlerimi nemletmekte.
Hüzün kirpik aralığında saklanırken
Göz kapaklarımda sobelenmekte...

Ayandır hezeyanım
Bağırdığım kendimden marmarayı
Sulak yapsan da kaçamadim...

Gönulden kutlarim şiirinizi. Acizane anladiğimız kadarıyla karaladik... Bu kadarlıktır testimiz ki denizden bu kadarinı ancak bocaladık.



Selam dua ve saygıyla Şairem...