Çeyizler döşendi bu gün evime
Mor işlemeler açtım ben Anne
Danteller serildi gece evime
Nakışı tenime işlendi be Anne


Gözüme bir perde indi aniden
Dünyayı mor renkte görüyorum ben
Çiçekler mor, çocuklar mor,
doğan güneş mor
Sanırım yumruğu yedim ben Anne


Yazması oyalı gelinler oldum
Kırmızı lacivert desenle doldum
Sürmeyi sabahtan kuşlukta sürdüm
Kara izler bıraktı gözümde be Anne


Ev’midir işkence hanemi bilmemki
bizimkisi
Senaryosu belli, filim değil acı dizi
Komedi mi dersin, dram mı dersin
Her hafta içi
Yeni yeni bölümler çekiyoruz be Anne


Pencerede perde gece gündüz kapalı
Kapının girişinde demir sopa dayalı
Karşı gelmek erkeğe bize patlar pahalı
Merdivenden düştüm diyeceksin be Anne


Çıkardı belindeki kemeri kırbaç yerine
Vurdukça acısı iner derine
Feryat figan etmek benim neyime
Sesimi boğazıma gömdü be Anne


Gamzelemiş yanağımda bir bıçak izi
Güldürür mü felek bilmem ki bizi
Makyajla kapanmıyor işkence lekesi
Utanıp aynaya bakmıyorum be Anne


Aynalar yalan söyler mi ben güzel kadınım
İçime atmaktan kanser oldum sanırım
Önce kirpiklerim,
sonra saçlarımdan ayrıldım
Sol göğsüme neşter değdirdi be Anne


Temizledim evimi dört köşe bucak
Donattım masayı kek ile börek
Eşikte bekledim koca gelecek
Yemekten önce nasibi yedim be Anne


Yediğim yemeğim ıstaka odun
Doğarken ismimi ezansız mı koydun
El oğluna bu nazik bedeni soydum
Severken boğazımı sıktı be Anne


Çocuklara söyledim sessiz oturun
Babanız yorgun erken uyusun
Düşünmek onu, en küçük suçum
Bebeye kızdın diye yandım be Anne


Üfledim elime geçmiyor acısı
Sırtımda hortumun dinmiyor sızısı
Kurşun değil kollarım, sigara izi
Vücudum dövme ile doldu be Anne


Yediğim dayak buradan Ankaraya yol olur
Asfaltı sağlam bir de üst geçiti olur
Tren gari, havaalanı üstüne hastane olur
Devlet bana sahip çıkamadı be Anne


Boy pos güzellikle olmuyor kaderin işi
Yaratan yaratmış ezelde bir çift eşi
Bize düşen kısmet akrebin tâ kendisi
Sabah akşam itinayla sokuyor be Anne


Garip bir ev burası temeli çamurdan
Depremsiz sallanır çivisi gavurdan
Bilmem Filistin, Suriye esiri bizden
Az zulüm görmüştür bilirim be Anne


Tanrıya Yalvardım duymuyor beni
Komşuya seslendim görmüyor beni
Sığınacaktım devlete almıyor beni
Ölünce haberimi duyarsın be Anne


Çekildi ruhum, eriyip bitiyor canım
Dudağımdan ciğerime akıyor kanım
Mor ölümler ölmek benim mi kaderim
Hocalar sâla"mı veriyor be Anne
Sen duyma merak etme iyiyim, iyiyim
ben Anne


Baş ucuma bir karanfil koyarsın belki Anne...




#hüzünlükent